DANCING WITH THE DEVIL

Hej ludziki moje kochane. Bardzo przepraszam, że nie jednak nie było żadnego postu świątecznego, ale mama tak gnała do pracy, że nie miałam kiedy zalinkować takiej ilości materiału. Te wszystkie nie-świąteczne dodatki dodam już nie długo min. nagłówki, koloryzacje, teksturki i pliki psd. 

Tyle się ostatnio działo, że po prostu niektóre telenowele przy moim życiu to mają słaby scenariusz. Pamiętacie przyjaciółkę o której ostatnio pisałam? Cóż sprawy zaszły za daleko i ucięłam nasz kontakt. Jej toksyczny chłopak zaczął mi grozić, że mnie załatwi. Chociaż nadal czuję potrzebę wyciągnięcia dziewczyny z tego bagna to niestety ale nie mogę już dłużej tego ciągnąć nie narażając się na jakieś przykre konsekwencje. Kiedy D. w końcu otworzy oczy, moje drzwi zawsze będą dla niej otwarte.

Święta były i jest jak jest. Choć w tym roku, było troszkę inaczej. Świetnie spędziłam czas w drugie święto u dziadków. Wspomnienia taty i jego rodzeństwa przyprawiały wszystkich o ból brzucha i łzy śmiechu. Było po prostu cudownie. Babcia opowiadała o swoim dziadku. Cieniem oczywiście kładła się na to wszystko choroba mojego dziadka (Alzheimer), którego zachowanie można porównać do małego dziecka. Naprawdę mam wielką nadzieję, że to nie będzie dziedziczne. Nie chciałabym widzieć w takim stanie już nikogo z moich bliskich, co więcej sama nie chciałabym aby mnie to dopadło...

I BELIEVE IN YESTERDAY

Jak można pomóc komuś, kto tej pomocy nie chce? Moja przyjaciółka wplątała się w związek, który zaliczyłabym do toksycznych. Jest kompletnie głucha na nasze rady. Przez ten ostatni rok zmieniła się z wesołej dziewczyny we wrak. Chłopak miesza jej w głowie. Kłamie co drugie słowo, zdradza ale ona nadal z nim jest pomimo tego, że tyle razy już przez niego płakała. W listopadzie straciła dziecko. Nie powiedziała nam. Jego wina też w tym była. Wczoraj podjęłyśmy z resztą dziewczyn pewne kroki aby ją ratować, zanim naprawdę będzie już za późno. Dzisiaj jesteśmy już tymi najgorszymi. To jest po prostu masakra. 

 The Beatles - Yesterday

DIAMONDS IN THE SKY

Na nic tak nie czekam jak na Sylwestra. Wraz z moją paczką pójdę na imprezę w mojej miejscowości. Kasę będzie trzeba wydać, ale zrobię wszystko aby w końcu potańczyć i trochę się wyszaleć. Ostatnimi czasy miałam tyle wrażeń siadających na psychikę, że po prostu tego potrzebuję! Sukienkę kupiłam już jakiś czas temu w H&M, więc jedno już mam z głowy. Nie mam jednak nic co mogłabym ubrać na wierzch. Niestety nie posiadam żakietu w kolorze pasującym do chabrowej sukienki, nowego nie mogę kupić bo nie mam pieniędzy a wiadomo, że to raczej nie są tanie części garderoby. Pozostaje mi jedynie pobuszować w mamy szafie albo samemu coś uszyć. Mam te szczęście, że mamusia jest krawcową i w domu mam kilka maszyn do szycia i wszelkie osprzętowienie a co najważniejsze umiem się tym posługiwać. Muszę tylko znaleźć jakiś materiał i wygospodarować trochę czasu. Jeżeli coś z tego wyjedzie nie omieszkam się tym pochwalić na blogu :)  Dzisiaj tylko ikonki, baaardzo stare ikonki. Oncersi oraz fani OUAT rozpoznają bohaterów serialu.

Rihanna - Diamonds

BREATHE SLOW

 

No i stało się. Mamy grudzień, do świąt pozostały niecałe 3 tygodnie a potem nowy rok. Koniec smętnych postów na blogu (na razie). Wszystko się poukładało i wyszło na to, że nie tylko ja mam swoje tajemnice i problemy. Jedna z moich przyjaciółek ostatnio przeszła samotnie przez prawdziwy koszmar - poroniła i nic nam nie powiedziała. Bała się naszej reakcji. W pewnym stopniu ją rozumiem ale z drugiej strony jesteśmy jej przyjaciółkami, drugą rodziną i zawsze może na nas liczyć. Już dawno tak nie ryczałam, kiedy nam o tym mówiła. Wyobraźcie sobie - 5 pełnoletnich dziewczyn, dwie butelki wódki i hektolitry wylanych łez. Ten wieczór chyba na zawsze pozostanie w mojej pamięci :/

Wczoraj siedziałam chwilę na carllton.blog.onet.pl. Toż to tragedia! Jak ja się cieszę, że uciekłam stamtąd tutaj. Szkoda tych wszystkich notek i tej całej pracy, no ale trudno. Breatherain to nowy start :) Mam już gotowy szablon świąteczny i kilka dodatków do postu specjalnego, więc spodziewajcie się czegoś tydzień przed świętami. 

W końcu wybrałam się na drugą i ostatnią część Przed Świtem. Przyjemnie się oglądało, trochę przypominało to bajkę, ale cóż to w końcu opowieść o wampirach. Duży plus za scenę bitwy z Volturi, oglądałam ją z wytrzeszczonymi oczami a potem tadabum i takie coś! W porównaniu z pierwszą częścią sagi (niebiesko-zielone nie wiadomo co) to niebo a ziemia. Wiadomo, że to nie żadne wielkie kino, ale przyjemnie spędziłam popołudnie. Teraz z wielkim apetytem czekam na (mam nadzieję) perełkę 2012 roku, najbardziej wyczekiwaną premierę - Hobbita! Już poinformowałam moją siostrę, że idziemy na to razem :)

Alesha Dixon - Breathe slow